Het zit er op. L’Altra P-B-P. Ik heb afgezien, ik heb genoten, ik heb gelachen, ik heb gehuild. Het was zwaar, maar een waar avontuur. Jullie hebben me min of meer geholpen. Alle aanmoedigingen via Twitter en Facebook of persoonlijk via telefoon. Dank daarvoor!

Alle mensen die gedoneerd hebben aan KWF, jullie zijn toppers!

Vooralsnog voel ik me trots, dat ik meer dan dat ik ooit in een week gefietst heb. Maar ik voel me ook een beetje teleurgesteld/verdrietig, omdat ik niet heb kunnen rijden, wat ik graag had willen rijden. De eerste 3 dagen hebben er behoorlijk ingehakt mentaal. Als ik terugdenk aan de momenten op de flanken van Mont Ventoux, springen de tranen weer in mijn ogen.

Ga ik dit nog eens doen? Ik weet het niet. Op dit moment ben ik daar nog niet over uit. Waar ik tegenaan hik, is het rijden met bagage aan mijn racefiets. Zeker berg op, is dit bijzonder zwaar. Alsof iemand continu je fiets naar achter trekt. Ik hoop dat ik voor mezelf snel een nieuw doel kan stellen. Nu voelt het alsof er even niks meer is. Ik vind dat niet echt een lekker gevoel. Ik heb graag iets waarop ik me kan gaan focussen.

Bedankt kanjers! <3