With the Transcontinental Race less than 4 weeks from now and the race manual finalized, time for a quick recap of the check points and what to expect.
The race will start in Geraardsbergen at ‘De Muur’ on July 28th, 10pm CET. From that moment riders will follow their own routes to the following check points.
(more…)
I know it is early in the season and I am far from perfectly prepared for Transcontinental Race, but I like test myself to see where I am standing at that moment. So past weekend I did a 400 km brevet. I didn’t ride longer than 102 km this year. Some people will think that is crazy, but I think it is a mental thing.
Saturday evening at 9:00 pm we started in the dark in Boekelo, the Netherlands. The first hour I was leading the bunch with an average of almost 28 kph. I decided to reduce my speed. With over 350 km to do, this was nuts. Riding alone in the dark. I love that. Occasionally you pass someone or someone passes you. You ride together for a while and split up again.
Early in the morning I catched up with Ernst and some others at a check point in a gas station. Time to eat and drink some coffee. So far everything is going smoothly. My legs feel great. Although it is early March, it isn’t really cold during the night. I brought a jacket, but didn’t use it. After 30 minutes I continued together with Ernst. The sun slowly starts to rise in the East. Awesome views.
Photo: Ernst HuijboomAfter a while Ernst told me his legs were not very great, so I left him and got in a really good pace. Until about 200 km. I passed a town with the roads in the centre covered with cobble stones. I completely lost my pace. I stopped for a coffee and got back on the road again. Apparently Ernst passed me, because some time later we met each other again. The rest of the day we cycled together. Which was good thing, because mentally it got a bit harder. I took a small can of chamois cream with me and reapplied it regularly. However it resulted in saddle sores. Not a very happy feeling.
In my head I painted a picture of me riding the Transcontinental Race, while having such saddle sores. Doubt was whispering in my ear: “What have you got yourself into girl? Are you really going to do this?” I denied the pain and focussed on other things. That was helpful. Some moments my legs were horrible, but after a while they got really powerful again. It is just a phase during a ride you have to accept and keep on going. Eventually after 22 hours we finished in time. I got me big glass of beer.
It is a good thing participating in such events. You learn. You grow. Both physically and mentally. However I didn’t have such saddle sores last year during L’Altra P-B-P. So I got enough to do in my preparation towards the Transcontinental Race. Doubt isn’t option.
Over anderhalve week begin aan een nieuw avontuur: L’Altra P-B-P. Afgelopen tijd heb ik heel wat vragen op me afgevuurd gekregen, zeker in het wielerwereldje. Hieronder een aantal vragen die regelmatig gesteld worden en mijn antwoord daarop.
Is het een georganiseerde reis?
Ja en nee. Degene die het georganiseerd heeft, heeft de route bepaald. Begin- en eindpunt zijn bekend en waar je rijdt ook. Voor de rest laat ik het op me afkomen.
Worden je spullen iedere dag naar het volgende hotel gebracht?
Nee, die neem ik zelf mee op de fiets. Ik heb een paar mooie fietstassen van Apidura.
Slaap je iedere dag in een hotel?
Nee. Ik slaap waar ik mijn slaapzakje neer kan leggen. Dat kan een bushokje zijn, op het strand of in een park in de schaduw op het heetst van de dag. Slapen in een hotel kan ook, alleen moet je dan overdag wat harder doortrappen. Er zit namelijk een tijdslimiet op de route.
Hoe doe je dat dan met eten?
Genoeg mogelijkheden toch? Restaurantjes, fastfood of gewoon wat in een supermarkt halen. Onderstaand filmpje van Juliana Buhring geeft een goede impressie:
Jij bent ook wel een beetje gestoord hè?
Vind je? Ik noem het meer avontuurlijk. Ik ben geen type voor 5-sterren resorts en animatie. Ik stap graag buiten mijn comfort zone. Meestal gebeuren daar juist de leukste dingen.
Hoeveel mensen doen er aan mee?
Ik geloof een stuk of 30 á 35.
Hoeveel Nederlanders rijden er mee?
Ik ben de enige uit Nederland. Twee Duitsers en voor de rest Italianen. Het wordt georganiseerd door een Italiaan.
Rijden jullie met de hele groep bij elkaar?
Nee, ieder rijdt zijn/haar eigen tempo. Je kan alleen rijden, wat ik niet erg vind, of met iemand die toevallig het zelfde tempo rijdt. Of je komt elkaar onderweg tegen bij (de zeer geliefde) fastfood restaurants.
Kijk je er naar uit?
Wat denk je? Echt wel!
I want to participate in The Transcontinental Race in 2017. Old news. As I am gradually building those longer distances, a nice longer ride would be a wise experience in 2016. A few months ago, Robert pointed me at a possible ride. One that would fit perfectly in my preparation: L’Altra P-B-P. (more…)
Er zijn heel veel soorten benen. Korte benen, lange benen, O benen, X benen, kunstbenen, voetbalbenen en je hebt de benen van Mike. Ik ben van de vrouwenliefde en met mannenbenen heb ik normaliter niets. Mannenbenen zijn niet mooi. Maar voor de benen van Mike maak ik een uitzondering.
